18

Toen ik klein was fantaseerde ik soms weleens hoe ik er zou uitzien als ik volwassen zou zijn zelfs in mijn jonge puberjaren vertelde ik sommige van deze fantasieën, met volwassen bedoel ik dus 18. Ik zou zodra ik 18 was meteen beginnen met werken en zou ik stoppen met school, sterker nog is zou zo snel mogelijk alleen wonen!Als volwassenen mocht ik ook gaan stemmen en op één of andere manier keek ik daar echt naar uit omdat het iets voor 'volwassenen' was.Mijn rijbewijs?, daar ging ik meteen voor voor en ik zou ook een auto op jonge leeftijd hebben. Wanneer ik deze leeftijd bereikt zou hebben zou ik me veel volwassener en vrouwelijker voelen.

Vandaag ik de dag dat ik 18 ben geworden en ik zit nog steeds op school, woon nog bij mijn ouders, ik kijk totaal niet uit naar het stemmen en mijn rijbewijs zit er voorlopig niet in. Om eerlijk te zijn voel ik me ook niet bepaald vrouwelijker, ik ben zeker in de voorbije jaren veel zelfstandiger geworden maar in feite kijk in naar het volwassen leven niet bepaald uit: belastingen, geen weekends, super veel verantwoordelijkheid en zo gaat het lijstje maar door.Het leek net alsof het gisteren was dat ik nog met playmobil speelde en vandaag heb ik stemplicht.Het lijkt net alsof de laatste jaren echt in een sneltempo zijn voorbij gegaan en ik gewoon niet heb stil gestaan en nooit de tijd heb genomen om even terug te kijken; maar nu ik terug kijk besef ik dat ik nog steeds een kind ben en dit diep vanbinnen altijd zal zijn, en het moment dat je dat begint te beseffen begin je volwassen te worden.

Mijn bomma vertelde me vroeger wel eens dat wanneer je beseft hoe snel je kindertijd gaat dat je dan volwassen wordt, ik begreep dit nooit. Maar nu vallen alle puzzelstukjes in elkaar en besef ik dat hoewel ik nog niet 100% klaar ben voor dit leven dat het nu toch begint.